ای درخور اوج!آواز تو در کوه سحر/وگیاهی به نماز

غم ها را گل کردم/پل زدم ازخود تا صخره ی دوست.

من هستم/وسفالینه ی تاریکی/وتراویدن راز ازلی.

سر برسنگ/ وهوایی که خنک/وچناری که به فکر/وروانی که پراز ریزش دوست.

خوابم چه سبک/ابرنیایش چه بلند/وچه زیبا بوته ی زیست.

وچه تنها من!

تنها من/وسرانگشتم در چشمه ی یاد/وکبوترها لب آب.

هم خنده ی موج/هم تن زنبوری بر سبزه ی مرگ/وشکوهی

                                                              در پنجه ی باد. 

من از تو پرم/ای روزنه ی باغ هم آهنگی کاج و من وترس!

هنگام من است/ای در به فراز/ای جاده به نیلوفر خاموش

                                                                    پیام!

                سهراب سپهری